‘Is het een cadeautje?’ De medewerkster van een boekhandel kijkt me vragend aan. Nog voordat ik goed en wel over het daadwerkelijke antwoord nagedacht heb, antwoord ik al met volmondig ‘Ja’! Ik had me nog zo voorgenomen om dit niet meer te doen maar ik kan het niet laten: ik laat cadeaus voor mezelf inpakken.
Zonde van tijd en papier
Aan de ene kant vind ik het zonde van het inpakpapier en de tijd die de verkoopster moet besteden aan het inpakken van het boek dat ik vervolgens thuis zelf weer uitpak. Maar aan de andere kant, hoe vaak gun je jezelf nou een cadeau? En waarom zou je dat cadeau voor jezelf dan niet laten inpakken?
Cadeaus voor mezelf zijn echte cadeaus
Al zolang ik me kan herinneren laat ik cadeaus voor mezelf inpakken. Ik vind het heerlijk om thuis dan het plakband los te peuteren en het papier zonder scheuren los te trekken. Ik heb zelfs een tijdje gehad dat ik de strikjes of andere frutsels waarmee het cadeau versierd werd ook nog bewaarde, maar daar ben ik mee opgehouden nadat ik tot de conclusie kwam dat ik deze toch niet hergebruikte.
Verrassing!
Mijn man verklaart me voor gek dat ik cadeaus voor mezelf laat inpakken. Er zullen ongetwijfeld nog veel meer mensen zijn die dit gek of overdreven vinden. Ergens geef ik ze natuurlijk gelijk, want waarom laat je over het algemeen cadeaus inpakken? Zodat het voor de ontvanger een verrassing is wat er in de verpakking zit. En bij een cadeaus voor mezelf weet ik dat natuurlijk allang.
Een fijn gevoel
Ik ben niet van plan om te stoppen met het laten inpakken van cadeaus die ik uiteindelijk zelf weer uitpak. Aangezien het gaat om iets wat ik misschien drie keer per jaar doe, vind ik niet dat ik buitensporig veel papier verspil door deze cadeaus in te laten pakken. Het geeft mij een fijn gevoel, en daar gaat het ten slotte om. Waarom zou ik mezelf dit fijne gevoel afnemen?
