Iedereen heeft wel herinneringen aan verjaardagen die hij liever wil vergeten. Een dronken oom die het feest verpestte, krijsende kinderen waarvan de ouders maar niet begrepen dat het tijd was om naar huis te gaan of de taart die je prompt voordat je deze aan zou snijden op de slagroomkant op de grond laat vallen. Vandaag neem ik je mee naar mijn 22e verjaardag. Een verjaardag die ik niet snel zal vergeten, om meerdere redenen.

Jarig zijn op de Dominicaanse Republiek

Het is 2011, en ik bevind me aan de andere kant van de wereld zonder familie, maar wel met een hoop vrienden om me heen. Ik ben met een vrijwilligersproject op de Dominicaanse Republiek waar we bouwen aan een school. Ik heb me lang verheugd op deze datum, want ik weet uit ervaring dat de jarigen op zo’n vrijwilligersproject behoorlijk in het zonnetje gezet worden. Geen dure verjaardagcadeaus, maar wel verrassingen van thuis, geknutselde cadeaus en als het meezit en er is een bakker in de buurt, een enorme taart voor de hele groep.

Iets verkeerds gegeten

Mijn 22e verjaardag begon echter precies zoals deze ook zou eindigen. Kotsend boven een emmer. Ik zal wel iets verkeerds hebben gegeten, want ik ben zo beroerd als een kat en durf me geen meter van de emmer te verwijderen. Als de rest van de groep ’s ochtends wakker wordt word ik verrast met cadeaus van thuis. Een enorme kaart mét muziek van mijn vriend, van mijn ouders krijg ik hun filmcamera met een videoboodschap in bruikleen zodat ik tijdens de reis nog filmpjes kan maken en van de groep waarmee ik op reis ben krijg ik een groot boek met allemaal verjaardagskaartjes. Deze kaartjes komen niet alleen maar van mijn reisgenoten, maar ook van allemaal vrienden en familie van thuis. Wat een verrassing!

Verjaardag Johanna Dominicaanse Republiek

De hele dag op bed

Hoe blij ik ook ben met mijn verrassingen, ik blijf de hele dag overgeven en in bed liggen. Twee keer kom ik uit bed om naar het toilet te gaan, maar voor de rest verzoen ik mij met het idee dat deze verjaardag de boeken in zal gaan als die verjaardag dat ik de hele dag op een krakkemikkig bed zou liggen. Ik heb nooit veel last van heimwee, maar op dat moment verlangde ik toch wel heel erg naar mijn eigen bed en mijn vriend en familie.

En dan toch de taart

’s Avonds was er een klein feestje voor mij geregeld. Met pijn en moeite wist ik mij uit bed te werken om toegezongen te worden door mijn reisgenoten. En daar kwam dan toch nog de taart voor mij en één van de begeleiders. Een enorme taart, waar het blauwe en roze glazuur letterlijk vanaf drupte. Felicidade Willy y Johanna stond er op geschreven. Ik heb er even naar gekeken, maar toen vriendelijk bedankt en weer naar bed gegaan. Tot op de dag van vandaag vraag ik me nog steeds af hoe die taart gesmaakt zou hebben. In ieder geval werd het een verjaardag om nooit meer te vergeten. (Foto’s met dank aan Ieteke de Haan.)

Taart Dominicaanse Republiek

Taart Dominicaanse Republiek

Leave your vote